Turkse Van

Hediye Von Kedi Van Alexis (Janneke Tanriöver) De Turkse Van behoort van nature tot de natuurlijke rassen, dat wil zeggen dat ze zonder inmenging van de mens werden gefokt. Vandaag de dag kunnen katten die geschikt zijn voor de fokkerij en soms ook voor tentoonstellingen nog steeds worden gevonden, niet alleen rond het Vanmeer, maar in heel Turkije en de buurlanden. Zij zijn nog steeds zeer belangrijk voor de uitbreiding van de genetische diversiteit. Bestudering van de verschillende stambomen brengt bepaalde namen aan het licht die steeds weer opduiken, waaronder die van een aantal katers.

Nest of Turkish Vans (© Janneke Taniëren)

Gizem Bolata (© Janneke Tani

Verschijning: Standaard (Afgeleid van GCCF standaard): Type: De Turkse Van is een middelgrote langharige kat met een kenmerkend uiterlijk. Hij heeft een sterk lichaamstype en heeft drie tot vijf jaar nodig om volwassen te worden.

Een sterk, breed hoofd met een geprononceerde jukbeenstructuur en een licht afgeronde voorsnuit. In profiel, een rechte neus met een lichte daling bij de brug van het gezicht.

De oren zijn tamelijk groot, goed behaard en rechtopstaand. Ze staan vrij dicht bij elkaar. De rug is goed behaard.

Amberkleurige en/of blauwe ogen, lichtjes schuin, alerte blik.

Een sterk, gespierd lichaam met een brede, krachtige borst; middelmatig lange, goed gespierde benen en afgeronde voeten. Sterke botten.

Houd je goed verzorgde staart in goede verhouding tot je lichaam.

Een lange, zachte, zijdeachtige vacht zonder een wollige ondervacht.

Haar lange kraag vanaf de ooraanzet, volle dicht behaarde staart

De Turkse bestelwagen heeft één gekleurde vlek op zijn kop: deze vlek reikt niet tot aan de ogen en niet verder dan de achterkant van de oren. De staart is volledig gekleurd. Het gekleurde gedeelte kan iets doorlopen op de rug. De staart kan enige spookmarkering vertonen. De rest van de vacht is krijtwit zonder enige gele zweem. Op de rug, bij een uitstekend exemplaar, zijn enkele kleine willekeurig geplaatste markeringen toegestaan.

Alle toegestane kleuren zijn wit met Van-patroon in auburn (effen), crème (tabby), zwart (tortie) en blauw (torbie).

Özgür's Nazli (zilver van zijn stichtingslijn) karakter

Van veel rassen wordt gezegd, dat de katten zich gedragen als honden. Dit is zeker waar van de Turkse Van! Ze zijn erg mensgericht en bemoeien zich overal mee. Zelfs als er een ongewone monteur bij u thuis komt, bijvoorbeeld voor de verwarming, kijken ze hun ogen uit en maken het zich vaak moeilijk. Ze kunnen ook gasten bezighouden, zelfs als ze geen kattenliefhebbers zijn. Een speeltje dat opgehaald moet worden, wordt herhaaldelijk aan hun voeten gelegd. Negeren is onmogelijk, ze zullen aandacht blijven vragen tot ze krijgen wat ze willen.

Vroeger was de Turkse Van niet erg bekend om zijn prestatievermogen. Vandaag is hij echter heel populair geworden bij zowel keurmeesters als exposanten. Hij wordt vaak gezien bij TICA en CFFA, waar hij meerdere malen per dag uit de kooi wordt gehaald en dan weer in de ring wordt teruggezet.

In principe is de Turkse Van een heel aardige kat, vooral de katers kunnen vlooien. Tegenover andere katten zijn ze erg dominant. Als ze zonder honden opgroeien, wennen kittens gemakkelijk aan hen, vooral als de honden aan hen gewend zijn. Sommige moederkatten dulden geen andere katten in de buurt van hun kittens, wat gedurende drie maanden voor enige spanning in de cattery's kan zorgen.

De Turkse Van is een actieve kat die graag speelt. Hij heeft veel ruimte nodig om rond te rennen en zich te vermaken. Een omheinde tuin of balkon zou ideaal voor hem zijn. Katten houden van drinken dus een grote kom met verse schone drinktap moet deel uitmaken van zijn dagelijkse routine. Ze houden er ook van om zichzelf te wassen, dus een badkuip zou ook geweldig zijn.

Als je een Turkse Van kat bezit, hoef je je nooit te vervelen. Je kunt altijd iets nieuws van ze verwachten. Ze kunnen zelfs tunnels onder uw huis graven!

Tarcin (Tarcin © Janneke Tanriõven) Er is weinig onderhoud nodig aan de vacht, wat je niet zou verwachten van een overwegend wit poesje. Een wekelijkse borstelbeurt is voldoende. Na de castratie krijgen de meeste kittens een zachte ondervacht, dus als ze binnenshuis leven, is regelmatig borstelen aan te raden. Als uw kitten buiten leeft, moet hij/zij één keer per week geborsteld worden. Borstel hem/haar grondig, vooral rond zijn/haar ogen en oren. U kunt hem/haar ook af en toe een bad geven. Om vuil en afval te verwijderen, veegt u de vacht af met een vochtige doek. Droog uw kitten nooit met een föhn!

Oorsprong Het Vanmeer (Turks: Çarşamba Dağı) is een zoutmeer gelegen in het oosten van Turkije, nabij de grens met Armenië. Het heeft een oppervlakte van, en de gemiddelde diepte is. Het ligt tussen het Taurus gebergte en de berg Ararat, en wordt gevoed door de rivieren Kizilirmak, Seyitgazi, en Karasu. Het meer maakt deel uit van het Van Oeral Natuurpark.

Uit opgravingen is gebleken dat huiskatten 7.000 jaar geleden al in Turkije voorkwamen. Dit is 2.000 jaar voordat ze in het oude Egypte verschenen. Terracotta beeldjes tonen vrouwen die katten in hun armen houden of ermee spelen.

Het Louvre in Parijs heeft een Romeins schild waarop een grote lichtgekleurde kat staat afgebeeld met een omcirkelde staart. Het lijkt precies op onze huidige Turkse Van. Rome bezette het oude Armenië gedurende bijna 300 jaar.

De Fransen claimen de vroegste Turkse Van katten in de West-Europese geschiedenis. In 1933 bracht een man genaamd Monsieur Karelu uit Istanbul twee katten naar Frankrijk. Deze katten vermenigvuldigden zich met de lokale kattenpopulatie.

In 1955 (volgens sommige bronnen eerder), nam de Engelse Laura Lushingtont een koppel (soms 5 genoemd) mee naar huis. Uit deze poesjes werden weer kittens geboren met bekende aftekeningen. De conclusie was snel getrokken dat het hier om een bijzonder ras ging. De nestjes bestonden uit 2 katertjes en twee poesjes met de volgende namen : de Burdur, bysantium, antalya anatolian en van iskendrum guzellii. Deze namen komen nog steeds veel voor bij de huidige fokkers. Lydia Russell zou vier generaties "raszuiver" fokken waarna erkenning door de CCCF in 1969 een voldongen feit was.

Helaas gaat deze onderscheiding voor "Turkse Van" voorbij aan het feit dat er in Turkije al katten waren die Turkse Vans werden genoemd voordat Laura Lushington in 1955 aankwam. Volgens de Turken is een Turkse Van een zuiver witte kat met één groen en één blauw oog, zonder enige kleuraftekening op zijn kop en staart. Deze worden door de Turkse bevolking als zeer bijzonder en kostbaar beschouwd en zij mogen niet worden uitgevoerd. Sommigen slagen er echter in er enkele uit Turkije hierheen te brengen.

Ankara Zoo (©Janneke Tanriöver) Vandaag wordt de volledig zwarte Turkse Van, of Turkse van Kedisi zoals ze in dit stuk verder genoemd worden, nog steeds gefokt in dierentuinen van Izmir & Ankara. Daarnaast worden ze op grote schaal particulier gefokt en aangeboden in dierenartsen en dierenwinkels in heel Turkije Erkenning door de Federatie volgde in 1971, Tica in 1988 en de Cfa pas in 1994. In 1972 werd de eerste Turkse Van door Ans De Munck naar Nederland gehaald. Deze kater Van Mistik en poes Cayeli Zara werden toegevoegd. De cattery werd bekend onder de naam Dar Er Salam. Aanvankelijk werd alleen de kleur auburn/wit erkend. Soms vermeldde de stamboom aubern/wit, terwijl de kittens creme/wit waren.

Er is nog geen bewijs gevonden voor erfelijke ziekten bij katten.

Özgür (© Janneke Tanrioven), Van Kedeci (© Janneke Tanoiroven). Voor de meeste mensen uit turkije is deze geheel witte kat de echte vankat. Zelfs de turkse televisie trt beschouwt onze turkse van als een gewone huiskat. Het is deze geheel witte kat die onder een exportverbod valt. Qua type is hij vergelijkbaar met de gekleurde turkse van.

Met toestemming heeft Lois Mills de witte kater Laylah geïmporteerd. Tijdens haar quarantaine periode werd veel werk verricht voor zijn registratie bij de GCCF. Deze accepteerden hem en in februari 1993 werd zijn registratiecertificaat afgegeven. Maar hij werd daarop vermeld als "Wit Onevenogig Langhaar van Turks Type" en "Adinnsh" werd door de GCCFC vóór zijn naam toegevoegd. "Adinnsh" is een willekeurige reeks letters toegevoegd door de GCCFC, sh staat voor korthaar. Maar Laylah is geen korthaar! Tot op de dag van vandaag, weigert de GCCFC om "sh" te veranderen in "lo", wat staat voor langhaar. Dus eigenlijk had hij Adinlo Laylah moeten heten. Voortaan zou hij door het leven gaan als "Adinnsh Laylah". Hij kruiste deze met geregistreerde aubern/white reuen. Hieruit werden, zoals verwacht, zowel White, als aubern/white kittens geboren. Op sommige stambomen zijn Laylah en twee van haar witte kinderen Ballanntyne Tipi en Ballanntyne Karantesi geregistreerd als aubern/witte Turkse van katten.

Op 23 februari 2006 erkende de GCCF het witte Van kattenras als Turkse Vanekedisi (wat "Turkse Witte Van Kat" betekent) met toestemming om te kruisen met elke andere huiskat.

Het Franse Livre d'Origine Contrôlée (LOOF) heeft wit erkend als een variëteit in Turkije.

Binnen de TICA (Turkse Internationale Schaak Associatie) is de erkenning van de kleur Wit in de Turkse Van voor kampioenschap reeds een feit.

Intussen zijn in Nederland bij Cattery Van Yakamoza, Cattery Özgur en Cattery Yeni Rakı witte Turkse van kittens geboren uit Turkse en Duitse importkatten.

Vandaag was er groot nieuws:

Op het GCCF (Gulf Coast Classic Car Festival), heeft het witte Turkse busje kampioenschap staan vanaf 25 oktober 2015.

Janneke Tanriöven